Dracula. Frankenstein's monster. De onzichtbare man. De mummie.
En natuurlijk de Wolfman.
Deze iconische monsters zijn in de loop van de tijd geëvolueerd en aangepast, en tarten unieke interpretaties terwijl het consequent angstaanjagend publiek in verschillende generaties. Onlangs hebben we een nieuwe Dracula (in Nosferatu -vorm) van Robert Eggers gezien, Guillermo del Toro is een verse Frankenstein aan het maken, en nu presenteert Writer-Director Leigh Whannell zijn visie op de Wolfman.
Hoe echter, een filmmaker zoals Whannell Reignite Modern Audiences 'interesse in een andere weerwolffilm, met name een gericht op de Wolfman? Meer in het algemeen, zoals Whannell opmerkt, hoe revitaliseren alle filmmakers deze klassieke monsters, waardoor ze vandaag beangstigend en relevant zijn?
Verzamel je fakkels, bereid je wolfsbane voor, scherpen je inzet - en scherpen je vermogen om de metaforische diepten van monsterverhalen te ontcijferen - omdat we whannell hebben geïnterviewd over de impact van klassieke monster cinema op zijn werk, zijn aanpak om geliefde wezens zoals de Wolfman in te doen, zoals de Wolfman in 2025, en waarom je in de ban moet zijn!
